Գործնական աշխատանք

Գործնական քերականություն

Սպիտակ մուկը

Փերիների իշխանը մի օր իր պալատում խնջույքի հրավիրեց ձյան բոլոր փերիներին: Նրանք բոլորը եկան փաթաթված իրենց թիկնոցներով՝ առաջնորդելով իրենց ցրտաշունչ կառքերը։ Սակայն նրանցից մեկը՝ Ալբան, լսելով միայնակ տնակում ապրող երեխաների լացը, կանգ առավ ճանապարհին։ Փերին մտավ աղքատ տուն և վառեց բուխարին։ Երեխաները, կրակի մոտ տաքանալով, պատմեցին, որ իրենց ծնողները գնացել են քաղաք՝ աշխատելու, իսկ այդ ընթացքում նրանք մահանում են ցրտից ու վախից։

-Ես կմնամ քեզ հետ, մինչև ծնողներդ վերադառնան,- խոստացավ փերին։

Եվ այդպես էլ արեց, բայց երբ եկավ ժամանակը հեռանալու, մտահոգվելով այն պատժից, որը իր իշխանը կարող էր կիրառել իր վրա ուշանալու համար, նա մոռացավ կախարդական փայտիկը սրահի ներսում։

Իշխան փերին զայրացած նայեց Ալբային.

–Դու ոչ միայն ուշ ես ներկայանում, այլ նաև առանց գավազանի։ Դու արժանի ես ուժեղ պատժի:

Մյուս փերիները պաշտպանեցին իրենց ուղեկիցին։

«Մենք գիտենք, որ Ալբան շուտ չի եկել և մոռացել է իր փայտիկը: Նա բաց է թողել, այո, բայց իր բարի սրտի պատճառով պատիժը չի կարող հավերժ լինել։ Խնդրում ենք, որ պատիժը տևի ընդամենը հարյուր տարի, որի ընթացքում նա կթափառի աշխարհով մեկ, ասես փոքրիկ սպիտակ մուկ։

Այսպիսով, եթե պատահաբար տեսնեք շատ սրամիտ և շլացուցիչ սպիտակ մուկ, իմացեք, որ դա Ալբան է՝ մեր փոքրիկ փերին, ով դեռ չի կրել իր պատիժը։

Գործնական քերականություն

Բառարանային ֆլեշմոբ

Ամանորյա…

Նոր տարվա իմ ուղին․․․

«Հինն ու Նոր» Մուշեղ Իշխան․ կինոպոեզիա

Թարգմանություններ

Կինը և մոմը

Ներդաշնակությունը մարդկանց միջև հարաբերություններում

«Եղևնին»

Հավատում եմ հրաշքներին…

Նստած ես պատուհանի կողքին, իսկ պատուհանի այն կողմում ձմեռն իր ճերմակ գունապնակն է տարածել շորջբոլորը: Ձմռան շունչը մեզ հուշում է, որ Նոր տարին մոտ է, իսկ միտքը սավառնում է ապրած տարիների ջերմ հիշողություններում և հնարավորություն տալիս ևս մեկ անգամ թերթել հուշատետրը և վերապրել անցած ուղին…

Դպրոցական շրջանը կարող եմ բաժանել երկու փուլի՝ մինչև Մխիթար Սեբաստացի գալը և ժամանումից հետո այս դպրոցում սովորելը։ Սեբաստացի դառնալը ինձ համար առաջին իսկ օրվանից հաճույք էր, քանի որ ծանոթացա ընկերներիս հետ, ովքեր դարձան վառ առօրյայիս բաղկացուցիչ մասը։ Երեք տարվա ընթացքում դառնում ենք, կարծես՝ «հարյուր տարվա ընկերներ», բայց և նույն երեք տարին այնքան արագ է թռնում, ասես թե ժամանակը շտապում է թերթել հին տարվա էջերը և նոր մտքերով ու նպատակներով լի գլուխ սկսել։

Ինչ խոսք, այս տարին չէր ափսոսացել և շատ անսպասելի ու արկածային ճանապարհներ էր բացել իմ առջև, ինչը համարում եմ մեծ հաջողություն և անմոռանալի հիշողությունների անսպառ պաշար։ Յուրաքանչյուր տարին յուրահատուկ է՝ ընթացքում ապրած էմոցիաներով, նվաճումներով և նոր զարգացումներով առատ։

Չնայած, արդեն նշեցի ամեն տարվա ինքնատիպ լինելը, համոզված եմ, որ գալիք տարին ամենատարբերվողներից է լինելու։ Բոլորս մեծ քայլ ենք կատարում դեպի նոր ուղի, որը դեռ չենք տեսել, որով դեռ չենք անցել…Այս տարին խոստանում է լինել առատ նոր փորձություններով, նոր դռներ բացել մեր առջև, օգնել բացահայտել մեր նոր ունակությունները և իհարկե գործել անսպասելիորեն։

«Եղևնին» Անտոն Չեխով

Ճակատագրի եղևնին՝ բարձրահասակ, հավերժ կանաչ, լցված է կյանքի օրհնությամբ… Ներքևից վերև կախված են կարիերաներ, ուրախ առիթներ, համապատասխան խաղեր, շահումներ, թխվածքաբլիթներ կարագով և այլն: Ծառի շուրջը խմբվում են մեծահասակ երեխաներ: Ճակատագիրը նրանց նվերներ է տալիս…

-Երեխեք, ձեզնից ո՞վ է ուզում հարուստ վաճառականի կին ունենալ,- հարցնում է նա՝ ճյուղից հանելով մի կարմիր այտերով վաճառական կնոջ՝ ոտքից մինչև գլուխ մարգարիտներով ու ադամանդներով սփռված… – Երկու տուն Պլյուշչիխայի վրա, երեք երկաթի խանութ, մեկ բեռնակիր և երկու հարյուր հազար փող: Ո՞վ է ուզում։

-Ինձ, ինձ, – հարյուրավոր ձեռքեր են մեկնվում վաճառական կնոջը,- ինձ համար վաճառական կինը։

-Մի՛ կուտակվեք, երեխաներ, և մի՛ անհանգստացեք… Բոլորը գոհ կլինեն… Թող երիտասարդ Էսկուլապիոսը վերցնի վաճառականի կնոջը: Մարդը, ով իրեն նվիրել է գիտությանը և գրանցվել մարդկության բարերարների մեջ, չի կարող առանց մի քանի ձիու, լավ կահույքի և մի քանի այլ բանի բավարար լինել։ Վերցրու, հարգելի բժիշկ։ Խնդրեմ, չարժե… Դե, հիմա հաջորդ անակնկալը: Տեղ Չուխլոմո-Պոշեխոնսկայա երկաթուղու վրա: Տասը հազար աշխատավարձ, նույնքան հավելավճար, ամսական երեք ժամ աշխատանք, տասներեք սենյականոց բնակարան և այլն… Ո՞վ է ուզում։ Դու, Կոլյա? Վերցրու, սիրելի՛ս։ Հաջորդը … Տնտեսության տեղ միայնակ բարոն Շմաուսի մոտ: Ախ, այդպես մի կոտորեք ձեզ, պարոնա՛յք: Համբերությու՛ն ունեցեք… Հաջորդը։ Երիտասարդ, գեղեցիկ աղջիկ, աղքատ, բայց ազնվական ծնողների դուստր: Ոչ մի կոպեկ օժիտ, այլ ազնիվ, զգացմունքային, պոետիկ։ Ո՞վ է ուզում։ Ոչ ո՞ք:

Կինը և մոմը

Կինը եկավ տաճար, վերցրեց մոմը, վստահորեն վառեց այն և դրեց մոմակալի մեջ: Բայց հենց որ կինը սկսեց կարդալ աղոթքը, մոմը հանգավ: Կինը ամաչեց, նորից վառեց մոմը և կոկիկ դրեց իր տեղը։ Անգամ մի քանի բառ չասաց, երբ կայծը նորից մարեց։ Կինը, լրջորեն անհանգստանալով, նորից զգուշորեն վերցրեց մոմը և կամաց-կամաց պատրույգը մոտեցրեց վառվող մոմերից մեկին։ Նա թրթռաց, բայց վառվեց։ Կինը մոմը դանդաղ դրեց ազատ տեղում և, առանց հայացքը կտրելու նրանից, սկսեց աղոթք կարդալ։ Այստեղ լույսը կրկին սկսեց նվազել և մարեց ՝ ծուխը վերև թողնելով։ Խուճապ, վախ, տարակուսանք. ամեն ինչ խառնվեց իրար: Նա շտապեց քահանայի մոտ.

– Տեր Հայր, իմ մոմը անընդհատ մարում է. Արդյոք Տերը երես է թեքել ինձանից և չի ցանկանում լսել իմ աղոթքը: Կամ ես այնքան մեղավոր եմ, որ իմ զոհաբերությունը հաճելի չէ նրան: Ի՞նչ պետք է անեմ:

– Վերցրեք մեկ այլ մոմ: Ձեզ վատ մոմ է բաժին ընկել, – ժպտաց քահանան ի պատասխան կնոջը:

Աղբյուր

Ներդաշնակությունը մարդկանց միջև հարաբերություններում

Մի անգամ Հինգ Շին իր աշակերտներից մեկի հետ նստած էր փոքրիկ, բայց շատ գեղատեսիլ լճի ափին։ Օդը լցված էր բնության նուրբ բույրերով, քամին հանդարտվել էր, և ջրամբարի հայելային մակերեսը անհավատալի հստակությամբ արտացոլում էր շրջակա ամեն ինչ: Բնության կատարելությունը, նրա հավասարակշռությունն ու մաքրությունը ակամայից ներդաշնակության մտքեր են առաջացրել։

– Յանգ Լի, ասա ինձ, թե երբ է քո կարծիքով հաստատվում լիակատար ներդաշնակություն մարդկային հարաբերությունների մեջ:

Երիտասարդ և հետաքրքրասեր Յանգ Լին, որը հաճախ ուղեկցում էր ուսուցչին զբոսանքների ժամանակ, ընկավ մտքերի մեջ: Որոշ ժամանակ անց, նայելով բնության ինքնատիպ արտահայտություններին և լճում դրանց արտացոլմանը, որոշեց պատասխանել:

-Ինձ թվում է, որ մարդկանց միջև հարաբերություններում ներդաշնակությունը կգա միայն այն ժամանակ, երբ բոլոր մարդիկ գան միասնական կարծիքի, մտածեն նույն կերպ, դառնան միմյանց արտացոլումը: Այդ ժամանակ տարաձայնություններ կամ վեճեր չեն լինի, – երազկոտ ասաց ուսանողը և տխուր ավելացրեց, – բայց արդյո՞ք դա հնարավոր է:

– Ոչ, – մտածելով պատասխանեց Հինգ Շին, – դա անհնար է և անհրաժեշտ չէ: Ի վերջո, այս դեպքում ոչ թե ներդաշնակություն կլիներ, անհատականության կորուստ, անհատականություն ։ Մարդիկ հարաբերություններում կդառնային ոչ թե ներդաշնակ, այլ միմյանց ստվեր:

Մի փոքր լռելով ՝ իմաստունը ավելացրեց.

– Մարդկային հարաբերություններում ներդաշնակությունը հնարավոր կդառնա միայն այն դեպքում, երբ յուրաքանչյուր մարդ կձգտի ոչ թե կարծիքի միասնություն կամ ուրիշների նմանակելու, այլ կհարգի մեկ այլ մարդու ՝ իր անհատականությունն արտահայտելու իրավունքը:

Աղբյուրը

Իսպանիայի թագավոր Ֆելիպե VI

Թագավորը, որպես պետության ղեկավար, ամեն տարի Սուրբ Ծննդյան նախօրեին փոքրիկ ելույթ է ունենում՝ Սուրբ Ծննդյան ուղերձի տեսքով։ Դա ամենաանձնականն է բոլոր նրանցից, ում նա ասում է ամբողջ տարվա ընթացքում: Պետության ներկայիս ղեկավար Ֆելիպե VI-ը հայտնի է նրանով, որ բոլորի աչքում է եղել իր ծննդյան պահից՝ 1968 թվականի հունվարի 30-ին, 52 տարի առաջ:

Ո՞րն է Ֆելիպե VI-ի ամբողջական անունը

Իսպանիայի թագավորը մկրտվել է մի քանի անուններով՝ ավանդույթ հավաքելու և որոշ նախնիների հիշելու համար, սովորական սովորություն նորածինին անվանակոչելիս։ Աշխարհիկ անունը Ֆելիպե Խուան Պաբլո Ալֆոնս է՝ Բուրբոնի և Հունաստանի բոլոր սրբերից:

Ո՞ր թիմի արքան է

Թագավորը բավական բարձրահասակ էր բասկետբոլ խաղալու համար, բայց նա ավելի շատ թենիս, դահուկ և առագաստանավ է խաղացել։ Նա մասնակցել է 1992 թվականի Բարսելոնայի օլիմպիական խաղերին՝ լինելով նաև Իսպանիայի պատվիրակության դրոշակակիրը։ Նա միշտ ցանկացել է հատուկ աջակցություն ցուցաբերել իսպանացի մարզիկներին, և նա առանձնահատուկ հարաբերություններ ունի նրանցից մի քանիսի հետ: Պաշտոնական տրամաբանությամբ այս աջակցությունն ընդհանուր է, բայց մանկուց նա ասոցացվում է ֆուտբոլային թիմի հետ. նա Մադրիդի «Ատլետիկոյի» կողմնակիցն է։